Ze staat voor me. Open blik, vragende ogen.
Zoveel zuiverheid en toch doet de vraag pijn.
Wat heb ik voor de wereld over en wat laat ik na?
Weinig om eerlijk te zijn. Ik ben toch vooral voor mezelf bezig. Met mezelf.
Hoe de wereld er door mij uit ziet of na mij uit ziet, vraag ik me niet af.
Wel hoe de wereld mij ziet.
Misschien komt het doordat ik mijn wereld heb leren vrezen.
Bang geworden voor een oordeel omdat een fout leidt tot straf en straf leidt tot eenzaamheid.
Ik weet wel dat de wereld door mij verandert. Niet het totaal maar ik kan wel een wereld van verschil
maken voor een ander.
Vrijwillig.
Vrijwilliger.
Een vrijwilliger zijn.
Vrijwillig de wereld een beetje mooier maken.
Dat zijn de levenskunstenaars van deze wereld.
Gedicht van Rick van der Rest