Nu de dood zo dichtbij is, zit hij op de rand van mijn bed.
´Heb je het wel warm genoeg?’
Hij is zorgzaam, niet bezorgd maar zorgzaam. In alles is hij anders dan ik dacht.
Zijn ogen staan vrolijk en zijn hand ligt warm op mijn borst.
‘Rustig maar, iedereen is bang voor mij maar meer nog voor zichzelf.
Ik ben er altijd. Leef jij je leven maar. Ik blijf op je wachten en op het einde,
gaan we samen.’
Gedicht van Rick van der Rest