Onze vrijwilligers begeleiden mensen tijdens de laatste levensfase. Soms kort, soms langduriger. Zij spreken met andere vrijwilligers, professionaliseren zich d.m.v. cursussen, trainingen, lezingen, literatuur. Ze bespreken wat ze meemaken met de ander die zich met zijn of haar naasten aan de vrijwilligerszorg toevertrouwt. Vaak een goede match, soms een uitdaging.
Wat nemen we van ‘zo naar onszelf kijkend’ mee voor onze ondersteuning en begeleiding tijdens een inzet? Daarover gingen we in gesprek. We stonden stil bij vragen zoals: ‘Achteraf na het overlijden van een dierbare heb ik mezelf weleens voorgehouden: Had ik nog maar…’ of ‘Ik verzet me niet tegen het onvermijdelijke. Ik heb genoeg gezien.’
Een bijzondere en prikkelende middag waarbij ieders eigen ervaring, emotie en houding werd verkend. Met dank aan Ad de Gruijter!